Arystoteles (384–322 p.n.e., Aristoteles)

Uważany wraz z Platonem za jednego z najwybitniejszych myślicieli greckich, który wywarł ogromny wpływ na kierunek i treść zachodniej historii myśli. Jego system filozoficzny i naukowy stanowił przez wieki podstawę dla średniowiecznej filozofii chrześcijańskiej i scholastyki. Do końca XVII wieku kultura zachodnia była arystotelesowska, a nawet po kilkusetletniej rewolucji naukowej arystotelizm nadal głęboko zakorzeniony jest w zachodniej myśli.

Arystoteles badał różne dziedziny wiedzy, takie jak fizyka, polityka, etyka, retoryka, ale jego największym osiągnięciem są badania w dziedzinie logiki formalnej i zoologii. Zoologia Arystotelesa stała się przestarzała, ale do XIX wieku nikt nie przewyższył jego badań pod względem obserwacji i teorii. Jego sylogizm jest obecnie tylko małą częścią logiki formalnej, ale jego etyka, polityka, metafizyka, filozofia nauki są nadal dyskutowane wśród współczesnych filozofów.

○ Humor jest jedynym narzędziem do testowania powagi. Bo temat bez żartu jest podejrzany, a żart bez powagi jest fałszywym dowcipem.

○ Być świadomym, myśleć lub być świadomym myślenia, to tak samo, jak być świadomym własnej egzystencji.

○ Charakter objawia się poprzez wszystkie rzeczy, które człowiek wybiera lub unika, pokazując moralne zamiary.

○ Pobożność bardziej ceni prawdę niż przyjaźń.

○ Uważam, że odważniejszy jest ten, kto pokonuje własne pragnienia, niż ten, kto pokonuje wrogów.

○ Cieszenie się z obowiązków i ich nienawidzenie jest ściśle związane z wielkością charakteru.

○ Na scenie życia honor i nagroda są przyznawane tym, którzy mają dobre cechy.

○ Ludzie zazwyczaj pragną dobra. Nie tylko tego, co mieli poprzednie pokolenia.

○ Jedna jaskółka nie czyni wiosny, podobnie jak jeden słoneczny dzień. Tak samo jeden dzień lub krótki czas szczęścia nie czyni człowieka szczęśliwym.

○ Młodość łatwo daje się zwieść, ponieważ szybko przyjmuje nadzieję.

○ W naturze pożądania leży to, że nigdy nie jest ono zaspokojone, a zwykły człowiek szuka jedynie natychmiastowej satysfakcji pożądania.

○ Tylko państwo, w którym wszyscy są równi wobec prawa, jest państwem stabilnym.

○ Tylko w sprawiedliwości społeczeństwo ma swój ośrodek.

○ Ci, którzy wiedzą, niech czynią, a ci, którzy rozumieją, niech uczą.

○ Rządzić powinien ten, kto potrafi najlepiej rządzić.

○ Cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie.

○ Doskonałość nie polega na tym, by tylko wiedzieć, ale na tym, by działać, aby być doskonałym, trzeba się starać, aby to wykorzystać.

○ Nie ma wielkiego geniuszu bez odrobiny szaleństwa.

○ Jedna jaskółka nie czyni wiosny.

○ Walczymy, aby żyć w pokoju.

○ Jeśli robisz coś z przyjemnością, to robisz to dobrze.

○ Jesteśmy tym, co robimy wielokrotnie. Doskonałość nie jest aktem, ale nawykiem.

○ Wstanie przed świtem jest dobre. Takie nawyki przyczyniają się do zdrowia, bogactwa i mądrości.

○ Uczymy się robić rzeczy, których nie możemy robić, dopóki ich nie zrobimy.

○ Idealny człowiek znosi nieszczęścia w życiu bez utraty godności i godności, zachowując pozytywne nastawienie i wykorzystując tę sytuację w jak największym stopniu.

○ Nikt dla wszystkich nie jest przyjacielem.

○ Ten, kto nie wie, jak podążać za innymi, nie może być dobrym przywódcą.

○ Nieszczęście pokazuje, kto jest prawdziwym przyjacielem, a kto nie.

○ Człowiek przez ciągłe działanie w pewien sposób nabywa pewne cechy. Działając dobrze, staje się dobrym człowiekiem, działając umiarkowanie, staje się człowiekiem umiarkowanym, działając odważnie, staje się odważnym.

○ Nauczyciel zasługuje na większy szacunek niż rodzice. Rodzice dali nam życie, ale nauczyciel dał nam umiejętność życia.

○ Każde ludzkie działanie ma przyczynę w co najmniej jednym z siedmiu czynników: przypadku, naturze, impulsie, nawyku, rozumu, pasji, pragnieniu.

○ Cechą wykształconego człowieka jest to, że potrafi myśleć o rzeczach, z którymi się nie zgadza, ale może je rozważyć.

○ Edukacja jest najlepszym pożywieniem na starość.