Przeczytałem „Strategię pozyskiwania funduszy dla startupów”.

Po 20 latach kariery w branży bankowości inwestycyjnej i przeniesieniu się do Big Tech, ponownie sięgnąłem po książkę o praktykach inwestycyjnych. Z jednej strony było to miłe powitanie, z drugiej strony zaskoczyło mnie, że były tam takie treści. Cieszyłem się z lektury. Przede wszystkim widać było wysiłek autora i redaktorów, aby przedstawić startupy inwestycyjne w sposób łatwy i przyjazny. To mnie rozgrzało. Z drugiej strony, pomimo długoletniego doświadczenia zawodowego, zastanawiałem się, czy ja kiedykolwiek próbowałem tak bardzo przekazać wiedzę swoim podwładnym. Poczułem się trochę zażenowany.

Ostatnio zarządzałem funduszem krajowym dla spółek o średniej kapitalizacji na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, a później w Microsoft i Salesforce zajmowałem się głównie kwestiami cen, umów i negocjacji B2B. Inwestycje w startupy to dla mnie wciąż nowa dziedzina. W Singapurze miałem okazję rozszerzać sieć kontaktów i nawiązywać relacje z profesorami, przedsiębiorcami i inwestorami VC z branży przedsiębiorczości, ale nie miałem okazji przyjrzeć się, jakie wyzwania stawiają sobie w rzeczywistości. Paradoksalnie, w Singapurze, gdzie kapitał jest powszechniejszy niż gdziekolwiek indziej, ze względu na obfitość innych produktów finansowych i możliwości inwestycyjnych, wydaje się, że family office skupiają się bardziej na inwestycjach w nieruchomości niż na venture capital. Rząd również wydaje się mieć dużą zdolność do zarządzania kapitałem, co skutkuje hojną polityką inwestycyjną dla wczesnych etapów rozwoju startupów. Dlatego też wiele firm nie jest w stanie przekroczyć przepaści. Jak powiedział autor książki, pieniądze to nie wszystko.

Jednakże, logiczne jest, że kapitał dąży do „maksymalizacji wartości inwestycji”. Oznacza to, że jeśli przewiduje się maksymalizację wartości, znalezienie inwestorów może być stosunkowo łatwe. Ponieważ coraz więcej koreańskich startupów planuje wejście na rynki zagraniczne, zastanawiałem się, jak mogę im pomóc. Tutaj rozpoczyna się moja lektura.

Jedną z rzeczy, które wydawały się obiecujące, był ten fragment: „Długoterminowym celem startupu nie jest tylko przeżycie, ale również znaczny wzrost poprzez dostarczanie klientom prawdziwej wartości”. Znaczenie wartości jest różne w zależności od uczestników. Dla VC i większości inwestorów będzie to wartość pieniężna (pochodząca głównie z przyszłej wartości, która zależy od tempa wzrostu), dla niektórych doradców będzie to poczucie satysfakcji z pomocy w rozwoju, dla organów rządowych będzie to punkt wyjścia do rozwoju ekosystemu branżowego itp. W tej książce analizowana jest strategia pozyskiwania funduszy, dlatego też wartość ta zostanie ograniczona do wartości pieniężnej. Książka postrzega cel pozyskiwania funduszy jako pozyskanie funduszy na agresywne przejęcie udziału w rynku. Kiedy zacząłem pracę w Microsoft w 2005 roku, zarówno ta firma, jak i Google, gwałtownie rozbudowywały swoje centra danych. Zdecydowałem się zmienić branżę, ponieważ w tamtym czasie nie istniała inna firma, która mogłaby pochwalić się tak dużym przepływem gotówki operacyjnej, dominacją na rynku i marżą operacyjną. Moje oczekiwania zostały spełnione w postaci obecnej ceny akcji, która przewyższa o ponad 20 razy poprzednią (oczywiście nie mogłem w pełni zrealizować tej różnicy jako osoba prywatna). Ta dominacja rynkowa doprowadziła również do nadmiernego skupienia się na talentach.

Poza tym, możemy zauważyć, że firmy, które nie są startupami (np. WeWork), dołączają do tego trendu, a definicja „organizacja zbudowana w celu znalezienia powtarzalnego i skalowalnego modelu biznesowego” jest jasna i pomocna. Samo sprawdzenie, czy dany model biznesowy spełnia tę definicję, może stanowić punkt wyjścia do inwestycji. Osobiście zauważyłem, że firmy inwestycyjne angażują się również w zarządzanie mentalnością założycieli. To pewnego rodzaju coaching wykonawczy. Osobiście doświadczyłem, jak ważny jest coaching liderów w zarządzaniu organizacjami. Mając to na uwadze, biorąc pod uwagę brak doświadczenia i tworzenie organizacji od zera, wyobraź sobie tempo zmian w rzeczywistości, z którymi mierzą się założyciele, i konflikty w procesie podejmowania decyzji. To wszystko sprawia, że ta kwestia, która nie jest widoczna w danych ilościowych, jest bardzo ważna.

Ponadto, biorąc pod uwagę, że w Singapurze i Londynie przywiązuje się dużą wagę do IRR, wydaje się, że inwestycje będą krótkotrwałe, dlatego też firmy, które chcą wejść na rynek koreański, mogą stać się celem inwestycji średnioterminowych. Spółki, które są na późnym etapie rozwoju lub są już notowane na giełdzie, będą obiektem zainteresowania firm inwestycyjnych. Dlatego też firmy, które planują wejść na rynki zagraniczne, powinny przygotować materiały IR i umowy w sposób zgodny z tymi planami, o ile nie poniosą dużych obciążeń w tym zakresie. W tym przypadku celem powinno być 1,5-3-krotne zwiększenie wartości, a jednocześnie należy zadbać o to, aby inwestorzy zagraniczni nie stali się zbyt wybredni. Ponieważ punkty widzenia dużych korporacji i startupów w zakresie inwestycji różnią się, warto docenić, że książka zawiera przyjazny przewodnik po tworzeniu materiałów IR. Jeden z VC w Singapurze zauważył, że na prezentacjach podczas D-camp, np., nie widzi zbyt wielu firm, które rzeczywiście chcą wejść na rynki zagraniczne. Wynika z tego, że koreańscy przedsiębiorcy widzą w ekspansji zagranicznej pewne bariery poza kapitałem. Na przykład, Market Kurly prowadzi działalność w ograniczonym zakresie w tym regionie.

Przez długi czas obserwowałem z zagranicy, jak Koreańczycy pracują i jak są ambitni. Jednakże, często zauważałem, że ich dopasowanie do rynku i umiejętności adaptacyjne są stosunkowo niskie. Nie jestem pewien, czy wynika to z braku inteligencji międzykulturowej, czy też dlatego, że podczas rozwoju produktu celowo skupiano się na rynku koreańskim. Jednakże, biorąc pod uwagę, że nawet mega gracze ITC z Chin nie odnotowują zbyt wielu godnych uwagi sukcesów za granicą, różnica między Azją a rynkiem globalnym jest oczywista. Mając jednak na uwadze różnicę w wielkości rynku krajowego między Chinami a Koreą, wydaje się, że ekspansja zagraniczna krajowych startupów jest tylko kwestią czasu, ale to również wymaga weryfikacji.

Świetnym elementem tej książki jest również szczegółowe omówienie kwestii dotyczących negocjacji umów i podpisania term sheet. Są to rzeczy, których można dowiedzieć się dopiero po zdobyciu doświadczenia, ale trudno jest zdobyć takie doświadczenie z wyprzedzeniem. Szczególnie podczas negocjacji, łatwo jest zaniedbać kluczowe kwestie pod presją. Cieszy też fakt, że omówiono inwestycje ESG (oddziaływanie). Chciałbym w przyszłości skupić się na tej dziedzinie, jeśli będę mógł jakkolwiek pomóc. Niestety, nie mogłem wziąć udziału w pierwszym spotkaniu z powodu moich planów powrotu do kraju, ale liczę na ożywioną dyskusję od drugiego spotkania.