Otrzymałam twój list. Czytając o twojej trosce o kogoś, kto w ogóle nie wie, co to wdzięczność, przypomniałam sobie, że sama kiedyś miałam podobne problemy. Historia pani Spring jest smutna. Któż lubi kogoś, kto nie pracuje na tyle, ile mu się płaci? Gdybym była panią Spring, mimo napiętego grafiku, pracowałabym na tyle, ile mi się płaci.

Być może inni powiedzą, że pani Spring wykorzystała swojego chorego syna jako pretekst do łatwego zarabiania cudzych pieniędzy. Jeśli jej syn rzeczywiście był chory, jak twierdziła, musiała być zajęta jego pielęgnacją. Ale powiedziałaś, że ona zaniedbała swoją pracę i otworzyła własny sklep? To doskonały moment na niewłaściwe zrozumienie sytuacji. Z twojej perspektywy mogło się wydawać, że wykorzystała syna jako pretekst do zaniedbania pracy i zaspokojenia własnych potrzeb.

Dzisiaj w książce, którą czytałam, znalazłam takie zdanie.

Zarówno w relacjach rodzicielskich, rodzeństwa, przyjaciół, jak i współpracowników, najlepszą zasadą w budowaniu relacji jest jak najszybsze zerwanie z ludźmi, którzy nie umieją być wdzięczni. Nic na tym świecie nie jest oczywiste. Ludzie, którzy nie potrafią być wdzięczni, odbierają nam energię, a tym samym niszczą nasze życie. Dlatego powinniśmy pilnie dbać o własną listę „dawania i brania” i często ją kontrolować.

- 전미경, 아무리 잘해줘도 당신 곁에 남지 않는다

Niesamowite, prawda? Nawet psychiatra zaleca, abyśmy pilnie kontrolowali swoją listę „dawania i brania”. Ja też, podobnie jak ty, żyłam bez tej listy. W końcu relacje międzyludzkie to ciągłe dawanie i branie. Czasami dajemy więcej, a czasami bierzemy więcej. Zbytnie skupienie na tych zasadach może wydawać się bezdusznym, a niektórzy mogą uznać to za brak serca. Jak sama doświadczyłaś w przypadku pani Spring, czasem ludzie wykorzystują dobroć innych, aby osiągnąć własne korzyści. Dlatego potrzebujemy własnej listy „dawania i brania”.

​

Wiem, o co ci chodzi. W relacjach międzyludzkich liczenie się z zasadą „dawania i brania” może wydawać się kalkulacyjne i nieludzkie. Ale w relacjach międzyludzkich, gdy równowaga między dawaniem i braniem zostaje zaburzona, jedna ze stron zaczyna się męczyć. Pojawia się uczucie, że to nieodpowiednie, żeby o tym mówić, trudno jest powiedzieć komuś coś przykrego, a z powodu nawyku myślenia „lepiej być miłym”, mamy wiele innych wymówek.

Do tego pani Spring sama powiedziała: „Nie lubię ludzi niewdzięcznych”. Ona sama jest niewdzięczna, dlatego tak powiedziała. Zazwyczaj kiedy ktoś sam ma coś na sumieniu, stara się jako pierwszy powiedzieć coś w ten sposób, aby zbudować ochronny mur. Chce pokazać, że ona sama jest wdzięczna, a ty nie.

Jeśli nie musisz nikomu nic dawać, a pomoc nie jest konieczna, spróbuj się powstrzymać. Czasami brak czułości może chronić cię przed bólem.

Chciałabym, żebyś w przyszłości była bardziej asertywną osobą w relacjach z innymi. Pani Spring powinna była pracować na tyle, ile jej się płaci. Gdybyś widziała, że ​​ona nie pracuje, miałaś prawo jej powiedzieć, co powinna zrobić. Albo zażądać zwrotu pieniędzy. To ty powinnaś chronić swoje prawa.

Nawet jeśli to może wydawać się bezdusznym, warto być stanowczym w obronie swoich praw.

​

​

P.S.

Jesteś bardzo ciekawa historii doktora Okularnika, prawda? Chciałabym opowiedzieć ci o niej, ale muszę jeszcze przemyśleć wszystkie szczegóły. Obyś i dziś miała dobry dzień!