![translation](https://cdn.durumis.com/common/trans.png)
To jest post przetłumaczony przez AI.
Czy naprawdę można zostać pisarzem bez talentu?
- Język pisania: Koreański
- •
-
Kraj referencyjny: Wszystkie kraje
- •
- Inne
Wybierz język
Tekst podsumowany przez sztuczną inteligencję durumis
- Pisarka Hwang Bo-reum mówi, że pisząc "Witaj w księgarni w Hue-nam-dong", bardziej niż talent, polegała na wysiłku i przyjemności z pisania powieści.
- Pisarka zerwała z mitem "talentu" i napisała historię, która jej się podobała, czerpiąc przyjemność z pisania powieści w tym procesie.
- Pisarka Hwang Bo-reum napisała powieść zgodnie z własnymi przekonaniami, co doprowadziło do powstania takich dzieł jak "Witaj w księgarni w Hue-nam-dong".
Nie sądzę, żeby talent odegrał w tym jakąkolwiek rolę.
- Hwang Boram
Hwang Boram, autorka, która zaczęła pisać zawodowo zanim wydała swoją pierwszą książkę, i żyje jak pisarka, stała się prawdziwą pisarką. Autorka powiedziała, że pisanie powieści nie jest czymś, w czym talent odegrał jakąkolwiek rolę. Jednak patrząc na ogromną popularność <Witamy w księgarni w Hueonamdong>, niektórzy mogą zastanawiać się, czy rzeczywiście talent nie ma tu znaczenia. Czy może to tylko pozory, czy może po prostu cieszy się tym, co robi, a z tego rodzi się dzieło?
Po ogromnej popularności <Grit> wydaje się, że mit o talencie zaczął zanikać, ale nadal wiele osób skupia się na „talencie”. Ja również od dzieciństwa byłem wychowywany w micie o talencie, ale mimo to czasami zastanawiam się nad znaczeniem „talentu”.
Nie znam odpowiedzi, ponieważ nie żyję nawet 100 lat, ale jeśli ktoś mówi, że nie może pisać powieści, bo nie ma talentu, to naprawdę nie umie pisać, a jeśli ktoś nie wierzy w mit o talencie i idzie własną drogą, to naprawdę kroczy własną drogą. Co więcej, Mówi się, że geniusz przegrywa z osobą, która się stara, a osoba, która się stara, przegrywa z osobą, która cieszy się tym, co robi.
Człowiek staje się tym, w co wierzy.
-Antona Czechowa
Człowiek staje się tym, w co wierzy. Jak powiedział Anton Czechow.
▶ Chciałam tylko zakończyć to, co zaczęłam. Czyli zakończenie historii. Zakończenie historii zależy ode mnie, więc mogłam polegać tylko na sobie.
▶ Wtedy myślałam raczej o pisaniu opowieści niż o pisaniu powieści.
▶ Myślenie o pisaniu opowieści sprawiało, że miałam wrażenie, że dam radę. Lubię opowieści.
▶ Obserwowanie i czytanie opowieści to podróżowanie przez czyjeś życie.
▶ Myślę, że pisanie powieści jest kontynuacją tej zabawy. Różnica polega na tym, że tym razem historia zaczyna się od mnie.
▶ Jak zawsze, bawię się tą historią, tworząc różne wersje. Wybieram tę, która mi się najbardziej podoba, i piszę ją po koreańsku. Proces tworzenia wyraźnych obrazów z niejasnych obrazów za pomocą słów – dzięki temu procesowi zaczęłam pisać powieści. Nie sądzę, żeby talent odegrał w tym jakąkolwiek rolę.
- Hwang Boram, zwykła osoba, Yeollimwon