To jest post przetłumaczony przez AI.
Wybierz język
Tekst podsumowany przez sztuczną inteligencję durumis
- Umberto Eco zmarł 19 lutego 2016 roku na raka trzustki, będąc czołowym włoskim humanistą, działającym w dziedzinach semiotyki, filologii, lingwistyki, filozofii, estetyki, architektury, krytyki, historii i antropologii.
- Po przejściu na emeryturę z Uniwersytetu Bolońskiego w 2007 roku, kontynuował pisanie w dziedzinach estetyki, semiotyki, literatury, eseistyki i krytyki kulturowej. W latach 80. miał tak znakomitą pamięć, że potrafił zapamiętać lokalizację wszystkich książek w bibliotece, w której pracował.
- Eco był autorem, który szanował swoich czytelników, wierząc, że prawdziwie dobra książka może dostarczać nowych interpretacji po wielokrotnym przeczytaniu. Podkreślał, że prawdziwa wiedza to nie tylko znajomość tego, co należy wiedzieć i co można poznać, ale także tego, czego się nie wiedziało i czego nie należy wiedzieć.
Umberto Eco
Umberto Eco (1932. 1. 5. ~ 2016. 2.19.)
Był włoskim profesorem, którego działalność obejmowała semiotykę, filologię, lingwistykę, filozofię, estetykę, architekturę, krytykę, historię, antropologię i inne dziedziny nauk humanistycznych.
Uzyskał doktorat (Laurea) na Wydziale Literatury Uniwersytetu w Turynie za rozprawę o estetyce Tomasza z Akwinu. Posiadał około 40 tytułów doktora honoris causa i mówił płynnie w 8 językach obcych, oprócz języka ojczystego, włoskiego. Ponadto, jeszcze w latach 80. XX wieku znał lokalizację wszystkich książek w bibliotece Uniwersytetu Bolońskiego, w której pracował. Miał nieprawdopodobną pamięć. Pamiętał wszystko, co przeczytał. To pokazuje, że miał niezwykłą pamięć w odniesieniu do książek.
Był także honorowym prezesem Włoskiego Towarzystwa Jamesa Joyce'a, redaktorem czasopisma semiotycznego Versus, profesorem wizytującym na Uniwersytecie Columbia, profesorem wizytującym na Uniwersytecie Yale, profesorem Uniwersytetu Bolońskiego, dyrektorem Włoskiego Instytutu Badań Humanistycznych, wykładał na Collège de France, Uniwersytecie Harvarda, Uniwersytecie Cambridge, École Normale Supérieure w Paryżu, był honorowym prezesem Międzynarodowego Towarzystwa Semiotycznego i został odznaczony Legią Honorową. To tylko niewielka część jego życiorysu.
Był profesorem semiotyki na Uniwersytecie Bolońskim, ale w 2007 roku przeszedł na emeryturę w wieku 75 lat. Po przejściu na emeryturę kontynuował działalność pisarską w dziedzinie estetyki, semiotyki, literatury, eseistyki i krytyki kulturowej, przekraczając granice między teorią a praktyką.
Zmarł 19 lutego 2016 roku w swoim domu po długiej walce z rakiem. Przyczyną śmierci był rak trzustki, który charakteryzuje się bardzo wysoką śmiertelnością. Rodzina poinformowała o śmierci Eco agencję prasową La Repubblica. Miał 84 lata. Pochowany został 23 lutego 2016 roku w Mediolanie. W pogrzebie wzięły udział setki ludzi, którzy żegnali wielkiego mistrza humanistyki.
○ Twórczy pisarz musi przede wszystkim szanować czytelników swoich książek. Bo on, jak list w butelce wrzucony do morza, już wysłał swoje słowa w świat.
○ Naprawdę dobra książka to taka, która przy każdym kolejnym przeczytaniu daje nowe interpretacje.
○ Prawdziwi bohaterowie zawsze rodzą się z błędów. Marzy o tym, by być uczciwym tchórzem, jak wszyscy inni.
○ Prawdziwa wiedza nie polega na tym, by wiedzieć tylko to, co należy wiedzieć i co można wiedzieć, ale także to, co nie było wiadomo i czego nie należy wiedzieć.
○ Poezja nie jest kwestią uczuć, ale języka. Język tworzy emocje.
○ Wiatr rozpala ogień, a brak miłości go przywołuje. Wiatr gasi małe płomienie i rozdmuchuje duże.
○ Nie mam jasnego powodu, dla którego piszę. Pamiętam tylko, że pisałem od jakiegoś czasu i wierzę, że będę pisać zawsze, poza tym, czego nie jestem w stanie wyrazić słowami, moim powodem do pisania.
