Vorige aflevering (deel 1)

Vrijheid van oude tradities

Ik ben eigenlijk bang dat het lijkt alsof alles wat ik zeg over reclame alles is wat er is. Dat is niet het geval. Het wordt gemaakt op basis van zoveel verschillende doelen en betekenissen en persoonlijk heb ik ervoor gekozen om me te concentreren op 'waarde'. En deze keuze is gebaseerd op mijn ervaring als politiek commentator.

Tijdens mijn werk interviewde ik mensen in verschillende situaties en merkte ik vaak dat hun realiteit sterk verschilde van de samenvattende trefwoorden en artikelinhoud die in de media werden gepresenteerd. Samenzwering en gewelddadige incidenten tussen monniken van een criminele bende, een ambtenaar in het zuidelijkste dorp van Korea die geld van mensen met een uitkering in beslag nam om een ​​Harley Davidson te kopen, een Engels leraar in een basisschool in Korea die een door Interpol gezochte kindermishandeler was en gedurende 5 jaar actief was in het land, enzovoort.

De bovenstaande voorbeelden kunnen gewoon schokkende onderwerpen zijn, maar ik heb ze opgeschreven omdat ze in ieder geval de mensen zijn die we in ons dagelijks leven ervaren en met wie we omgaan.

De realiteit van mensen is divers, tegenstrijdig en vooral anders dan wat men van buitenaf ziet.

Al deze individuele beelden die niet gemakkelijk kunnen worden samengevat en gepresenteerd, komen samen tot een sociaal fenomeen, en de media brengt dit op een beknopte manier over met eenvoudige woorden en uitdrukkingen. Mensen raken door deze artikelen bewust van de wereld, en dit vormt de basis voor beoordelingen en claims.

Terugkijkend zag ik de wereld van de klant door deze gefragmenteerde informatie toen ik reclame maakte. Hierbij heb ik jarenlang producten op basis van het idee dat de klant geïnteresseerd zal zijn in een briljant idee dat hij leuk vindt, trouw geproduceerd. Toen merkte ik dat er een punt was dat ik in de wereld van reclame waar ik stond, niemand een vraag stelde, en ik besloot anders te doen.

Daarna besloot ik om opnieuw de interesse in en observatie van het dagelijks leven van mensen, en de communicatie met hen, als het belangrijkste onderzoekonderwerp te beschouwen. Om te begrijpen hoe de waarde van de producten/diensten die klanten geloven in de realiteit wordt ervaren, ben ik de momenten van het leven van potentiële klanten binnengegaan, heb ik de 'context' die daarin bestaat begrepen en heb ik er zelf voor gekozen om een ​​proces te creëren waarin ik 'waardebeoordelings'gegevens kan verkrijgen.

Zo begon ik met de vreemde naam Reason of Creativity en heb ik in 2017 blind alle ceo's en managers van buitenlandse en Koreaanse reclamebureaus bezocht. Terwijl ik de meeste afwijzingen en soms zelfs spot ervoer, wilde ik het aan de ene kant geloven. 'Het zal in het buitenland anders zijn. Buitenlandse reclamebureaus zullen dit kunnen begrijpen, toch?'.

En op die daggesprekken met andere creative directors op de reclameprijzen bevestigden mijn eerdere beslissing om in mijn eentje te beginnenwasdat het de juiste keuze was.Een vriend uit Thailand maakte een grapje: 'Als je zo geïnteresseerd bent in het dagelijks leven van mensen, dan word je een politicus en zul je enorm succesvol zijn'.

Dus ik heb weer een stap in mijn eentje gezet.

P.S. Ten slotte deel ik een samenvatting van een interview met een merkverantwoordelijke van een voormalige klant die jaarlijks miljarden aan marketingkosten uitgeeft. Dit merk was toen bezig met een grootschalige reclamecampagne (TV-reclame, digitale contentcreatie en -uitvoering) met een groot reclamebureau.

"De reclame zelf is prima. We hebben echter 20- tot 30-jarigen als doelgroep, onze primaire klanten, maar het is vreemd dat alleen tieners enthousiast zijn over onze reclame... De ceo van het reclamebureau is mijn vriend op Facebook en ik vind het vervelend om zijn posts te lezen over hoe hij ons merk met succes heeft gepromoot dankzij een goede adverteerder. Ik ben eerlijk gezegd boos. We zijn degene die het geld betalen, maar de omzet wordt er niet door beïnvloed en het succes wordt door hen gevierd..."