De Amerikaanse overheid heeft eind vorige maand eenmaatregel geformaliseerd om TikTok te verwijderen van alle apparaten en systemen in alle federale agentschappen.

De Europese Unie en Canada volgen, en deze beslissing is gebaseerd op de geavanceerde manier waarop TikTok gebruikersgegevens verzamelt en het recht van de Chinese overheid om toegang te krijgen tot bedrijfsgegevens. De bezorgdheid over de privacy rondom TikTok is al 2-3 jaar geleden wijdverbreid onder gebruikers, zoals blijkt uit zoektermen als 'TikTok verwijderen', 'TikTok cookies uitschakelen' op YouTube en Google Search. De boete van 5 miljoen euro die Frankrijk vorig maand aan TikTok in het Verenigd Koninkrijk en Ierland oplegde vanwege het moeilijk maken om alle cookie-verzameling te weigeren, is een zeer concrete en verdere reactie op deze zorgen over het verzamelen en gebruiken van gebruikersgegevens.

TikTok wordt echter naar verwachting ongeveer $ 10 miljard aan advertentie-inkomsten hebben gegenereerd in 2022, en het heeft de langste gemiddelde tijd per gebruiker per platform, wat betekent dat het inkomsten uit in-app aankopen zeven kwartalen op rij heeft zien groeien.

Het is daarom moeilijk om te zeggen dat de groei van TikTok alleen te danken is aan de aantrekkingskracht van het platform. We moeten deze trend zien als een weerspiegeling van de huidige ambivalente houding van gebruikers ten opzichte van hun digitale privacy.

Privacy is voor een individu de mogelijkheid om te bepalen wie, waarom en met welke middelen toegang heeft tot zijn of haar informatie. In de echte wereld kunnen we privacy eenvoudig en duidelijk beschermen met behulp van hoeden, laptopfilms, maar hoe zit het met privacy in de digitale wereld? Mensen zijn boos op artikelen over overdreven locatievolging door bedrijven, maar veranderen niet de instellingen van hun iPhone. Misschien geven ze gewoon toe aan de sociale druk om te zeggen dat ze geïnteresseerd zijn, of misschien nemen ze een pragmatische houding aan en accepteren ze het gebruik van deze technologieën in ruil voor het gebruik van producten en diensten. Dit lijkt een klassiek voorbeeld van wat sociaalwetenschappers 'intention-behavior gap' noemen.

Digitale privacy is voor veel mensen een enorm ingewikkeld begrip, zelfs om te begrijpen wat het is. Hoeveel mensen lezen de privacyverklaringen onderaan de websites die ze bezoeken? De New York Times las 150 privacyverklaringen van bedrijven en noemde ze 'een onbegrijpelijke ramp', waarvan sommige complexer waren dan Kants 'Critique of Pure Reason'.

Voor mensen is digitale privacy tot nu toe vooral een theoretisch aandachtspunt. Ze maken zich zorgen wanneer ze horen dat andere mensen 'gehackt' zijn en ongemachtigde foto's online worden geplaatst, waardoor ze slachtoffer worden van gedragsgerichte advertenties, maar ze ervaren alleen dat gerichte advertenties in de vorm van pop-upmeldingen, spamoproepen, enz. een ergernis worden in hun leven.

Maar het gevoel dat ze steeds meer doelwit worden van deze onophoudelijke pogingen om hun bedoelingen te achterhalen, bevordert een 'loskoppeling'cultuur waarbij mensen een strengere houding aannemen ten opzichte van bedrijven en hun interesses. Apple heeft dit al als een zakelijke kans aangegrepen en gebruikers in hun eigen App Store-ecosysteem de mogelijkheid geboden om te beslissen of bestaande digitale advertentieplatforms toegang hebben tot hun gebruikersgegevens, wat symbolisch staat voor een gebruikergerichte benadering van digitale privacy.

Hoe kunnen bedrijven deze potentiële vraag naar privacy van gebruikers in de toekomst verbinden met strategische kansen?

Ten eerste geeft eenvoud een veilig gevoel. Angst voor privacy ontstaat door onduidelijke bedoelingen en complexe gerelateerde beleidsregels. Mensen beginnen zich zorgen te maken wanneer ze niet weten wat de reikwijdte is van het gebruik van hun persoonlijke gegevens. Ook beleidspagina's vol met lange tekst lijken meer geschreven te zijn om bedrijven te beschermen dan om mensen uit te leggen. Mensen hebben daarentegen behoefte aan simpele zinnen die hen helpen te begrijpen wat de technologie van een bedrijf kan en niet kan.

Ten tweede: geef eenvoudige instructies. In de materiële wereld is privacy intuïtief en tastbaar. Het kan gemakkelijk worden gereguleerd met behulp van kleding, maskers, gordijnen, enz. Privacy in de digitale ruimte moet hetzelfde aanvoelen, en dit kan beginnen met het bieden van mogelijkheden om kleine, eenvoudige, maar symbolische acties te ondernemen. Veel mensen plakken nog steeds tape over de camera van hun laptop. Snapchat onderscheidde zich al in 2016 met de functie 'My Eyes Only', waardoor gebruikers de mogelijkheid kregen om acties te ondernemen om hun privacy te beheren. De sleutel tot deze privacy moet zichtbaar zijn in de interface en moet in dagelijkse, intuïtieve interacties kunnen worden bestuurd.

Strategieën om privacy intuïtief en concreet te maken mogen niet langer alleen gericht zijn op de leegte.

*Dit artikel is de originele tekst van het artikel dat op 14 maart 2023 werd gepubliceerd in derubriek 'Getekende column' van de elektronische krant.

Referenties

De westerse wereld voert een breed offensief tegen TikTok... Het Witte Huis in de VS: 'Verwijder TikTok binnen 30 dagen'

TikTok zal naar verwachting meer dan 10 biljoen won aan advertentie-inkomsten genereren dit jaar... Zal de Amerikaanse regering niet kunnen ingrijpen?

Frankrijk legt TikTok een boete van 6,7 miljard won op... Slechte cookie-beheer op websites

The Intention-Behavior Gap

We Read 150 Privacy Policies. They Were an Incomprehensible Disaster.

Why Should We Care About Privacy?