Het is tijd om wakker te worden

Darkness, my old friend, I've come to speak with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence
~ ~
~~
[Bron: The Sound of Silence - Simon and Garfunkel (De stilte van het geluid) Vertaling/interpretatie van Russisch lied (rushcrow.com)]
 
‘
Nu het vertrouwen in de parlementaire democratie op een dieptepunt is beland, grijpen burgers naar hun smartphones en sociale media om deel te nemen aan de ‘Zuid-Koreaanse jasmijnrevolutie (begon in 2010 in Tunesië toen een straatverkoper zelfmoord pleegde na een protest tegen een arrestatie). Dat zal voor gevestigde machten als een gevaarlijke provocatie worden gezien, maar waren het niet zij die de burgers tot woede hebben gebracht? We leven in een ‘wereld van woede’ die zelfs geleerden die al lang nadenken tot actie heeft aangezet.

Inzicht in het besef van de geschiedenis en de geest van de tijd is niet alleen een privilege van intellectuelen, maar een lot dat we allemaal delen in deze tijd. We hebben nu ‘actief verstand’ nodig.
[Bron: [Wereld lezen] Actief verstand/Jeong Jae-seong, Hankyoreh (hani.co.kr), 2011. 11. 8]

 
‘The Sound of Silence’ is het debuutalbum van Simon & Garfunkel uit 1964. Geschreven in de nasleep van de moord op president John F. Kennedy (22 november 1963), symboliseert dit nummer een specifiek moment in de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Het was het moment waarop de oprechte politieke betrokkenheid van folkzangers die koffiehuizen bezochten de verwachtingen van iedereen overschaduwde en door de mainstream werd omarmd.

Het nummer werd gebruikt als soundtrack voor de film ‘The Graduate’ (1967) en is daardoor bekend bij de oudere generaties. Het werd geschreven door Simon, die net was afgestudeerd, en de tekst belicht sociale problemen, maar bevat tegelijkertijd een spirituele uitdrukking.

Zuid-Korea heeft in de afgelopen jaren de basis gelegd voor een democratische samenleving door de 4.19-revolutie, de 5.16-militaire coup, de 6.10-democratiebeweging en de 5.18-democratiebeweging te doorstaan. Tijdens deze periode hebben we natuurlijk te maken gehad met de pijn van de verdeeldheid tussen conservatieven en progressieven, en de daaropvolgende scheiding tussen de regio’s Yeongnam en Honam.

Maar onlangs, met een niet-politicus op de post van staatshoofd, wordt er vaak gesproken over ‘democratische achteruitgang’. Er wordt ook met een vleugje zelfspot gezegd dat we, toen we wakker werden, van een geaccepteerd geavanceerd land een achtergebleven land waren geworden in de internationale gemeenschap.
Buiten het land proberen de Verenigde Staten, Japan en China hun eigen belangen te maximaliseren door middel van politieke, diplomatieke en culturele strategieën die in hun voordeel werken.

Tijdens de gesprekken tussen de toenmalige Amerikaanse president Trump en Xi Jinping herinnert iedereen zich dat Korea ‘een vazalstaat van China’ was. Het Qing-rijk, dat China vóór het huidige China bestuurde, was een staat gesticht door de Manchu. Maar het huidige China, dat wordt geregeerd door de Communistische Partij, beweert dat het huidige Manchu-gebied van Goguryeo en Balhae, gesticht door de voorouders van het Koreaanse volk, hun eigen land was en dat hun cultuur hun eigen cultuur is. Ze hebben deze beweringen gebruikt om de ‘Dongbei (Noordoost) Project’ uit te voeren.

De Taft-Katsura-overeenkomst (1905), waarin de VS de Filippijnse heerschappij van Japan en het Japanse rijk de heerschappij over Korea wederzijds erkennen, heeft de Japanse invasie van Korea in de vroege 19e eeuw gelegaliseerd.
Zo voeren buitenlandse grootmachten voortdurend agressieve oorlogen om hun eigen belangen te behartigen.

De generatie van onze ouders, die de ‘gerstperiode’ doormaakte na de Koreaanse Oorlog in de jaren 1960, heeft zich opgeofferd om hun kinderen onderwijs te geven, zelfs als ze zelf moesten hongeren. Dankzij hun toewijding leven we nu in een land dat een economische groei heeft bereikt die geen enkele andere natie heeft kunnen evenaren. Zuid-Korea is in slechts 57 jaar tijd van een ontwikkelingsland naar een ontwikkelde natie gegaan, een werkelijk wonder.

Maar de Zuid-Koreanen van vandaag maken een periode van grote verwarring en zelfhaat door na de verandering in het politieke landschap en de leider van het land. De oorzaak hiervan ligt bij het ontbreken van politiek, geschiedenis en filosofie bij elk individu, maar het is waarschijnlijk dat het probleem uiteindelijk bij de thuiseducatie ligt.

Tijdens mijn lagere schooltijd werd er zowel thuis als op school veel aandacht besteed aan de leer van ‘Een gelukkig gezin zorgt voor succes in alles’ (가화만사성), ‘Verbeter jezelf, disciplineer je gezin, bestuur het land, verlicht de wereld’ (수신제가 치국평천하) en ‘De mensheid bevorderen’ (홍익인간). De economische groei van het land bracht vervolgens welvaart in het leven van de mens. Dit leidde tot een verschuiving van grote families naar kernfamilies, wat ertoe leidde dat morele opvoeding en tucht in het gezin geleidelijk verdwenen en het doel van onderwijs uitsluitend gericht was op het ontwikkelen van vaardigheden om in de competitieve samenleving succesvoller te zijn.

Daarom hebben we een dichotome maatschappij gecreëerd waarin iemand die naar een prestigieuze universiteit gaat en succesvol is, een geslaagd persoon is, terwijl iemand die dat niet is, de bittere smaak van falen proeft. We hebben de verschillende talenten en vaardigheden van individuen over het hoofd gezien, en als gevolg daarvan hebben we een tijdperk van polarisatie ervaren, wat leidt tot een maatschappij van frustratie, omdat we niet hebben begrepen dat de vruchten van hard werken en toewijding op de juiste plek van waarde zijn.

Ik denk dat het nu tijd is om deze situatie onder ogen te zien en wakker te worden. Het is tijd om na te gaan of we de morele, historische en menselijke opvoeding van onze kinderen niet hebben verwaarloosd, en of we onze inspanningen om naar onze buren om te zien, niet hebben verwaarloosd.

Wanneer onze kinderen en de jongere generatie de bestuursfilosofie van Dangun Joseon ‘De mensheid bevorderen’ (홍익인간) ter harte nemen, wat betekent dat ze hun medemensen en hun land ten goede komen, en wanneer ze de leiderschapskwaliteiten van ‘Verbeter jezelf, disciplineer je gezin, bestuur het land, verlicht de wereld’ (수신제가 치국평천하) ontwikkelen, dan zal er hoop zijn voor de toekomstige generaties en zal Zuid-Korea een land worden dat een positieve invloed heeft op de hele wereld.

2023. 9. 20 Deelnemer