Een echte arts moet het leven vanuit het perspectief van geest, ziel en lichaam kunnen zien

• Een echte arts moet het leven vanuit het perspectief van geest, ziel en lichaam kunnen zien, en hoewel de toestand van de patiënten vergelijkbaar is met de moeilijkheden van de winter, zal hij hen helpen om de hoop van de lente te omarmen -
• Al meer dan tien jaar geleden heb ik deelgenomen aan afscheidsceremonies van professoren om hun leven te horen, hun toespraken tot toekomstige studenten te horen en te leren of er misschien lessen te leren zijn. Maar meestal ging het over de klas waarin ze zaten en over hun leven, en er was weinig ruimte voor wijsheid of vooruitziende blik.
  Sindsdien heb ik me afgevraagd wat ik zou kunnen zeggen tijdens mijn afscheidsceremonie.
  Er wordt ook wel gezegd dat je bij het verlaten van een plek stil moet zijn en niet om moet kijken, maar gewoon vooruit moet gaan. Op een manier begrijp ik dat. Iedereen verlaat uiteindelijk zijn post, waarom dan nog woorden zeggen?
• Maar ik voelde een sterk verlangen om tijdens mijn afscheidsceremonie een paar woorden of een boodschap achter te laten. Omdat het delen van het belang en de dankbaarheid voor het leven niet alleen voor mij geldt, maar ook voor iedereen die medische wetenschap en geneeskunde bestudeert en onderzoekt, studenten en patiënten die pijn lijden.
• Een paar jaar geleden las ik een nieuwsbericht. Het was in het buitenland. Een jongen die vastzat in de puinhopen van een gebouw werd na een week gered. Na zijn redding werd hij geïnterviewd door de media. Hij zei dat hij de hand van zijn vader vasthield toen het gebouw plotseling instortte en hij alleen achterbleef. Gelukkig had hij een broodje bij zich en dronk hij het water dat om hem heen stond, en hij gaf de hoop niet op dat zijn vader hem zou komen redden.
  Gelukkig werd hij na een week gered door de reddingsbrigade, maar het was zijn geloof in de terugkeer van zijn vader die hem in staat stelde om die duisternis alleen te doorstaan. Is deze kracht niet afkomstig van het vertrouwen en de liefde voor zijn vader?
• In het leven komen we onverwachts ongelukken tegen die ons een zware winter doen doorstaan. Dit ongeluk kan voortkomen uit geld, macht, roem en relaties met mensen, maar soms is de oorzaak onbekend en zelfs onredelijk.
  Niemand kan overleven als deze winter van het leven door ongeluk lang duurt.
  Maar net als het kind dat ik noemde, als we in die duisternis het geloof hebben dat onze vader ons zal redden, kunnen we deze winter doorstaan en zullen we een dag zien dat de lente van het leven, de hoop, opkomt.
• Artsen worden in hun specialisme vaak geconfronteerd met kanker of medische gevallen die moeilijk op te lossen zijn. Soms zijn de resultaten van de behandeling niet goed, of zijn ze onzichtbaar, en de dood van de patiënt kan een gevoel van machteloosheid veroorzaken.
  Maar als we deze ziektes en hun verloop en uitkomsten als een winterse periode zien, dan zullen de artsen en de patiënten anders denken.
  Zelfs de moeilijkste, ongeneeslijke of chronische patiënten zullen een zaadje van leven in hun ziel zaaien, zodat licht in hun duistere hart zal schijnen, vol van teleurstelling en eenzaamheid, en ze zullen hoop vinden op het leven.
  
  
• Als ze dit punt bereiken, zullen ze niet langer alleen maar vechten voor hun voortbestaan, maar zullen ze een nieuw, echt leven in hun binnenste vinden. Dat wil zeggen, hoewel het nu een strenge winter is, kunnen ze de lente van het leven in hun geloof al zien.
  In het Nieuwe Testament van de Bijbel staat in Hebreeën: "Geloof is de zekerheid van wat men hoopt, de overtuiging van wat men niet ziet." De jongen die werd gered, bewijst dat geloof in de woorden van Hebreeën.
• Het menselijk leven bestaat uit geest, ziel en lichaam. De wetenschappelijke wereld, die berust op rede en logica, behandelt leven alleen op het niveau van lichaam en geest. We kunnen niet weten wat er in het onbewuste gebeurt. De geestelijke wereld is verborgen in het onbewuste, dus we kunnen het niet met ons bewustzijn zien. Daarom is wetenschap beperkt in wat ze over dit onderwerp kan zeggen.
  
  
• In het Nieuwe Testament wordt Paulus, een Jood, beschreven als een man met veel kennis. Hij was op weg naar Damascus, Syrië, toen hij toevallig de stem van Jezus hoorde, de kern van het leven, en een nieuw leven begon te leiden. Hij werd wedergeboren. Hij zag het leven dat hij vanuit zijn lichaam had bekeken niet langer als het echte leven. Dit is een kwestie van perspectief, maar als een persoon de Heer ontmoet, het licht en de kern van het leven, dan gebeurt er een transformatie. Daarom zegt Paulus, hoewel hij oorspronkelijk een vooraanstaand geleerde was, dat al zijn geleerde kennis voor hem als elementaire kennis geldt. Deze transformatie vindt plaats omdat hij vanuit het perspectief van een wedergeboren mens kijkt.
  
  
• Een echte arts moet het leven vanuit het perspectief van geest, ziel en lichaam kunnen zien, en hoewel de toestand van de patiënten vergelijkbaar is met de moeilijkheden van de winter, zal hij hen helpen om de hoop van de lente te omarmen.
  
  
• In deze wereld, hoe moeilijk het ook is, zelfs als de dood nadert, als we het geloof hebben dat 'mijn vader me zal komen redden', zullen we leven. In het geval van volwassenen, wanneer we in ons hart de Heer ontmoeten, de kern van het leven en het licht, als onze vader, zal de liefde van de Heer in ons wonen, zelfs in de duisternis of tijdens een strenge winter. We zullen de kracht krijgen om te volharden, we zullen onze ogen openen voor een spirituele kijk op het leven, los van het lichaam, en we zullen eeuwig leven ontvangen. Dat is wat we zullen zingen: 'Als de winter voorbij is, komt de lente'.
  
  
• Ik dank eerst en vooral het licht en de Heer van het leven die me in staat stelde om mijn pensioen te halen. Dan wil ik mijn familie, collega's, vrienden en kennissen bedanken voor hun zorg en steun.
• 27 augustus 2019, Afdeling Radiotherapie, Medische Faculteit, Universiteit van Jeonbuk, Kwon Hyung-Chul