![translation](https://cdn.durumis.com/common/trans.png)
Dit is een door AI vertaalde post.
Selecteer taal
Samengevat door durumis AI
- Het succes van Fifty Fifty op de Billboard toont het potentieel van K-pop, maar de geschillen met het agentschap onthullen de duistere kant van de K-popindustrie.
- Vooral het probleem van tempering door externe krachten is ernstig, en zowel artiesten als agentschappen moeten communicatieve vaardigheden versterken en karakteropvoeding bevorderen om deze problemen op te lossen.
- K-pop-artiesten moeten groeien tot mensen met niet alleen danstalent en zangvaardigheden, maar ook met gezonde communicatieve vaardigheden en karakter, en agentschappen moeten meer dan alleen entertainers opleiden, maar talenten met maatschappelijke verantwoordelijkheid ontwikkelen.
'De wereld van creatoren met een leeg ego]
De 'gouden eieren leggende gans' die de Billboard-top in de kortst mogelijke tijd bereikte
Conflicten door gebrek aan communicatie zijn ook giftig voor K-pop
In plaats van een dans- en zangmachine, gezonde communicatie-idols
De meidengroep Fifty Fifty / Bron: Yonhap News
Het succes van 'Fifty Fifty', dat in de geschiedenis de Billboard-hitlijsten het snelst beklom en meer dan 20 weken in de top 100 stond, bewijst dat ook K-pop een 'gouden eieren leggende gans' kan zijn. Maar de daaropvolgende vete tussen het agentschap en de idolen is niet alleen triest, maar ook ronduit onaangenaam.
Er was ook een sterke reactie van mensen die hun tong uitsteken naar Fifty Fifty, dat na zes maanden debuut een rechtszaak aanspande tegen het agentschap, dat vanwege afrekenproblemen, schending van gezondheidsregels en gebrek aan ondersteuning zelfs zijn horloge verkocht en het spaargeld van zijn 90-jarige moeder moest gebruiken. Het heeft zelfs de 'verraad'-sentimente aangeraakt, dat het meest gehaat wordt door de Zuid-Koreaanse bevolking, waardoor er zelfs kritiek is dat een comeback moeilijk zal zijn. Er is reden tot bezorgdheid dat de gouden eieren leggende gans per ongeluk de 'zelfmoord door castratie van de gans' zal ondergaan.
Vanuit het perspectief van de auteur, die zeven jaar lang als idolopleiding en zanger heeft gewerkt en vervolgens zijn eigen agentschap heeft opgericht en gerund, kan ik beide standpunten begrijpen. Terugkijkend op mijn tijd als artiest heb ik zelden idolen gezien die dankbaar waren voor het bedrijf en met plezier werkten. Iedereen zat vol met klachten. Het was gebruikelijk om te roddelen over het bedrijf.
Ik heb het gevoel dat het 'mijn verdienste, jouw schuld'-gedrag dat ik heb gezien, me het idee heeft gegeven dat ik nooit meer in de entertainmentsector zou moeten werken. Dit is niet om iedereen te beschuldigen, maar het is niet vreemd of onredelijk om te zeggen dat er veel 'onvrede' is. Als je er goed over nadenkt, is het niet alleen in de entertainmentsector. Ga eens naar Blind. Kun je daar een medewerker vinden die verantwoordelijkheidsgevoel heeft en samen aan het bedrijf werkt?
Bovendien is het vanuit het perspectief van de Fifty Fifty-leden, die op jonge leeftijd succesvol werden, misschien niet zo raar om meer klachten dan dankbaarheid te hebben voor het bedrijf. Ook ik heb de baas de schuld gegeven toen onze groep niet goed presteerde tijdens mijn tijd bij een planbureau.
Maar na verloop van tijd werd ik de baas en begon ik het bedrijf te begrijpen. Het bedrijf was geen liefdadigheidsorganisatie. Het moest winst maken om te kunnen blijven bestaan, en het is onmogelijk om aan alle behoeften van iedereen tegemoet te komen.
Ik kon in die tijd maar een paar albums uitbrengen, en toen werd het bedrijf plotseling getroffen door de 'T-ara-pesten-affaire', waardoor de werknemers een paar maanden geen salaris kregen. Toen ik bij het agentschap was, dacht ik: 'Waarom promoten ze onze groep niet?', maar toen ik zelf de baas was, begreep ik dat het promoten van onze groep toen niet kon vanwege de existentiële crisis van het bedrijf.
Zelfs toen ik in de MCN-sector werkte, waar het agentschap van de creatoren is, bleef dit probleem zich herhalen. De meeste creatoren kwamen aanvankelijk met goede bedoelingen naar het bedrijf, maar raakten gefrustreerd en vertrokken naar een ander MCN. Dit deed me weer denken dat het heel moeilijk is om mensen op te leiden.
Samenvattend is het voor artiesten moeilijk om het standpunt van de baas en het bedrijf te begrijpen, waardoor ze de situatie vanuit hun eigen perspectief bekijken en gemakkelijk 'ontevreden' zijn, ongeacht of het bedrijf goed of slecht werkt. Het bedrijf is verantwoordelijk voor alles, dus het moet deze situaties goed managen en vooruitgaan. Het is jammer dat we de volwassenen die op een volwassen kind hopen, teleurstellen, maar zo'n kind is de fantasie van alle ouders.
Maar het is juist op een ander punt dat we in deze Fifty Fifty-controverse op onze hoede moeten zijn. De bewering dat er in de hele procedure sprake was van 'gaslighting' door een 'externe macht' in plaats van de onafhankelijke gedachten en keuzes van de leden. Dit is 'tempering'.
'Temperen' is een term die vaak wordt gebruikt in de sportwereld en betekent simpelweg 'een speler (artiest) weghalen'. Attrakt, het agentschap van Fifty Fifty, had het uitbesteden van de productie aan The Givers, een externe producent. The Givers heeft beweerd dat ze Fifty Fifty hebben benaderd om de overeenkomst te ontbinden. The Givers ontkent dit en de rechtszaak zal de waarheid moeten bepalen.
Maar het toestaan dat 'externe krachten' tussen een agentschap en hun artiesten komen, is absoluut niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van K-pop. Ook ik heb twee keer 'externe krachten' meegemaakt tijdens mijn ondernemerschap.
Een keer liet ik me beïnvloeden door een 'externe kracht', en een keer benaderde een 'externe kracht' onze zakelijke partner om hem weg te halen. Toen ik werd beïnvloed, werd ik even verleid door de woorden van de 'externe kracht' om het bedrijf te laten groeien, maar gelukkig hield mijn bestaande partner me vast en behielden we de relatie. De relatie bleef in stand, maar we verloren tijdens het proces een bedrijf en geld, wat een grote prijs was.
Sindsdien heb ik de les geleerd en ik heb een sterke relatie met mijn bestaande partner, en we nemen alle beslissingen en communiceren alleen met elkaar, zonder de mening van iemand anders. Een andere partner die ik ontmoette bij het opzetten van een nieuw bedrijf werd daarentegen benaderd door een 'externe kracht'. Ik probeerde de situatie te begrijpen en te communiceren vanuit mijn ervaring, maar de 'externe kracht' verbood alle communicatie, waardoor ik de relatie verloren. Na twee ervaringen met 'externe krachten' heb ik gemerkt dat iedereen in zijn leven zo'n ervaring kan meemaken.
Dit is misschien een absurd voorbeeld, maar ik had dit ook in gedachten toen ik naar het populaire SBS Plus-programma 'Ik ben alleen, seizoen 16' keek. Gwang-su en Ok-sun besluiten om voor elkaar te kiezen, maar veranderen hun keuze nadat ze van buitenaf te horen krijgen: 'Wees waakzaam', 'Ok-sun lijkt gevoelens te hebben voor een andere deelnemer'. Na onderzoek blijkt dat Ok-sun altijd Gwang-su heeft gezegd, en dat het allemaal een misverstand was. Gwang-su verhoort de andere deelnemers die hem deze informatie hebben gegeven, maar de situatie is al voorbij.
Ok-soon van Single's Inferno Seizoen 16 / Screenshot van YouTube
Ok-sun's gevoelens zijn weg en Gwang-su wordt een 'lichtzinnige persoon' en plotseling een dwaas. Gwang-su is verantwoordelijk, want hij heeft de keuze gemaakt, ongeacht wat anderen zeggen, maar denk er eens over na. Stel dat je een vriendje hebt met wie je goed overweg kunt, maar er zijn twee of drie mensen die je zeggen: 'Wees voorzichtig', 'Vertrouw hem niet te veel', zou je dan niet worden beïnvloed?
Het is niet gemakkelijk om 'gecentreerd' te leven en je niet te laten beïnvloeden door externe krachten. Zelfs volwassenen laten zich gemakkelijk door woorden van anderen en verleidingen beïnvloeden. Het is een vaardigheid die je krijgt door de ups en downs van het leven, het maken van fouten en het opdoen van ervaring, en die je helpt om je niet door anderen te laten beïnvloeden en je aan je beloftes te houden. Het is onwaarschijnlijk dat Fifty Fifty-leden, die net zijn begonnen met hun carrière, die vaardigheid hebben. Dat is waarom het zo jammer is dat hun beschermers niet standvastig bleven. Daarom is het zo erg.
Hoe kunnen we deze problemen oplossen? We kunnen de wetgeving tegen 'tempering' aanscherpen en oplossingen zoeken op verschillende gebieden, maar ik denk dat we de oplossing moeten zoeken in de relatie tussen artiesten en hun agentschappen, degenen die uiteindelijk de keuze maken. Daarom wil ik deze zaak als een les gebruiken en het volgende voorstellen aan de entertainmentindustrie. Laten we ervoor zorgen dat zowel artiesten als agentschappen verplicht worden om communicatietraining en karaktervorming te volgen. Om op een stevige basis te bouwen en langdurig te blijven bestaan, zijn karakter en communicatieve vaardigheden essentieel. Laat ons artiesten niet trainen als dansers en zangers, maar als personen met een groot hart die een grote rol kunnen vervullen. Ik wil voorstellen om van hen gesofisticeerde idolen te maken. Op die manier kan de gans ook blijven eieren leggen.
Er zijn veel gevallen waarin idolen hun contract afsluiten en de wereld betreden zonder enige kennis. Ik was bang toen ik oudere collega's zag die alleen maar dansen en zingen hadden geleerd en de wereld in werden gestuurd, dus ik heb hard gestudeerd. Om de K-POP-cultuur te leiden, moeten agentschappen entertainmentartiesten niet zien als producten die ze zeven jaar lang laten dansen en zingen en vervolgens weggooien, maar als verantwoordelijke mensen met een goede karaktervorming en als mensen die een positieve invloed kunnen uitoefenen. Het is tijd om hen op te leiden als mensen met een goede karaktervorming en als mensen die een positieve invloed kunnen uitoefenen. Er zijn veel offers gebracht, maar laten we van deze zaak een leerboek maken voor de toekomstige talenten van K-POP.
Mensen leren van hun fouten en groeien door die te dragen. Fifty Fifty heeft op jonge leeftijd een hoge prijs betaald om dit te leren, iets dat iedereen kan overkomen.
※ De auteur van het artikel ben ik zelf enhet artikel van het Women's Economic Journalis overgebracht.