Of het nu gaat om een ​​tekening of een tekst, wanneer je je werk met anderen deelt, is het onvermijdelijk om een ​​ondertoon van trots te laten doorschemeren. Het gaat er dan om te onderscheiden of die trots voortkomt uit ijdelheid of uit een echt gevoel van eigenwaarde.

Een ijdel persoon heeft een duidelijk zichtbare intentie om zijn prestaties te etaleren, wat duidelijk naar voren komt in de loop van een gesprek. Integendeel, de trots van een persoon met eigenwaarde komt voort uit een oprechte trots en dankbaarheid voor zijn prestaties.

Dit verschil is duidelijk merkbaar voor de luisteraar. IJdelheid is gericht op externe erkenning en de aandacht van anderen, terwijl eigenwaarde meer waarde hecht aan innerlijke voldoening en zelfverwezenlijking.

Uiteindelijk hangt het verschil tussen ijdelheid en eigenwaarde bij het delen van je prestaties af van waar je je op focust. Als je je prestaties echt waardeert en de lessen en ervaringen die je eruit hebt gehaald koestert, is dat een gezonde eigenwaarde, wat een positieve invloed heeft op anderen.

▶ Illusies die we hebben over de harten van vreemden die we niet kennen, maken ons ongelukkig. We moeten ons geen zorgen maken over wat anderen denken. Dit is gebaseerd op hebzucht en obsessie.

▶ Als ijdelheid de wens is om meer lof te krijgen van anderen dan we werkelijk verdienen, dan is eigenwaarde een vastberaden overtuiging van onze eigen sterke punten. Als ijdelheid de hoop is om te rekenen op de harten van anderen, dan is eigenwaarde een directe, hoge evaluatie van onszelf die we in ons eigen hart maken. Iedereen kan het hebben als hij zeker is van zijn eigen sterke punten en waarde.

▶ Onwankelbare eigenwaarde, de erkenning van onze eigen waarde, is de belangrijkste voorwaarde voor geluk.

-Kang Yong-soo, Schopenhauer voor veertigers