Umberto Eco (1932. 1. 5. ~ 2016. 2.19.)

Italiaanse professor, werkzaam in de gebieden semiotiek, middeleeuwse literatuur, taalkunde, filosofie, esthetiek, architectuur, kritiek, geschiedenis, antropologie en andere geesteswetenschappen.

Hij behaalde zijn doctoraat (Laurea) aan de faculteit Letteren van de Universiteit van Turijn met een proefschrift over de esthetiek van Thomas van Aquino. Hij had ongeveer 40 eredoctoraten en sprak vloeiend 8 talen, naast zijn moedertaal, het Italiaans. Bovendien wist hij tot de jaren 80 de locatie van elk boek in de bibliotheek van de Universiteit van Bologna, waar hij werkte. Hij had een fenomenaal geheugen. Hij kon zich alles herinneren wat hij ooit had gelezen.

Hij was ook erevoorzitter van de Italiaanse James Joyce Society, redacteur van het semiotiektijdschrift Versus, gastprofessor aan Columbia University, gastprofessor aan Yale University, professor aan de Universiteit van Bologna, directeur van het Italiaans Instituut voor Humanistische Studies, doceerde aan het Collège de France, Harvard University, Cambridge University, de École Normale Supérieure in Parijs, was erevoorzitter van de International Association for Semiotics en ontving het Legioen van Eer. Dit is slechts een klein deel van zijn curriculum vitae.

Hij was professor in de semiotiek aan de Universiteit van Bologna, maar ging in 2007 met pensioen op 75-jarige leeftijd. Na zijn pensionering bleef hij schrijven op het gebied van esthetiek, semiotiek, literatuur, essays en cultuurkritiek, waarbij hij de grenzen tussen theorie en praktijk overschreed.

Hij stierf op 19 februari 2016 in zijn huis na een lange strijd tegen kanker. De doodsoorzaak was alvleesklierkanker, een zeer agressieve vorm van kanker. Zijn familie heeft het overlijdensbericht aan La Repubblica doorgegeven. Hij werd 84 jaar. De begrafenis vond plaats op 23 februari 2016 in Milaan. Honderden mensen kwamen samen om afscheid te nemen van deze grootheid van de geesteswetenschappen.

​○ Een creatieve schrijver moet in de eerste plaats respect hebben voor de lezers van zijn boek. Hij heeft zijn woorden immers al in de wereld gegooid, als een brief in een fles die op zee wordt gegooid.

○ Een echt goed boek kan bij herlezing een nieuwe interpretatie opleveren.

○ Ware helden worden altijd geboren uit fouten. Hij droomt, net als alle anderen, van eerlijke lafheid.

○ Ware kennis is niet alleen weten wat je moet weten en wat je kunt weten, maar ook weten wat je niet weet en wat je niet moet weten.

○ Poëzie is geen kwestie van gevoel, maar van taal. Het is taal die gevoel creëert.

○ Net zoals de wind een vuur aansteekt, roept afwezigheid liefde op. De wind dooft kleine vlammen en blaast grote vlammen aan.

○ De reden waarom ik schrijf, is niet duidelijk voor me. Ik schrijf al sinds ik me kan herinneren en ik heb het gevoel dat ik altijd zal schrijven. Mijn reden om te schrijven, die ik niet kan beschrijven.